Zainteresowany tematem przydomowej oczyszczalni? Więcej dowiesz się tu: Trochę teorii - nawadnianie
Irygacja (nawadnianie, system irygacyjny) ? jeden z systemów melioracji polegający na dostarczaniu wody do gleby w celu zapewnienia odpowiednich warunków wegetacji roślin uprawnych.
Stosowana od starożytności (starożytny Egipt, Mezopotamia, starożytny Iran, Indie, Sri Lanka, Chiny, Peru). Wielowiekowy rozwój rolnictwa nawadnianego doprowadził do wykształcenia się odmiennych systemów nawadniania. Różnią się one od siebie czynnościami nieznanymi innym systemom rolnictwa: sposobami poboru wód i ich doprowadzenia na miejsce przeznaczenia (na pole uprawne), sposobami rozprowadzania wód po polu, sposobami podnoszenia wód (gdy ich poziom jest niższy niż poziom pola, wyrównywaniem lub niwelacją poziomu pól, jeśli są one nierówne oraz ewentualnie sposobem odprowadzenia nadmiaru wód).
Źródłem wody mogą być zbiorniki wodne naturalne i sztuczne, wody powodziowe, rzeki, kanały, studnie i ścieki. Budowa i eksploatacja urządzeń nawadniających jest kosztowna, dlatego opłacają się one tylko w produkcji intensywnej. Niekiedy z wodą wprowadza się również składniki pokarmowe roślin, gdy wykorzystuje się ścieki lub dodaje nawóz do wody deszczowanej. Przy deszczowaniu roślin następuje zmywanie licznych szkodników, takich jak mszyce, przędziorki, pchełki. Stopień tego zmywania zależy od gatunku rośliny ? najsilniejsze jest na bobiku, kapuście i burakach, znacznie słabsze na ziemniakach, lucernie i koniczynie. Nawadnianie może mieć także skutki ujemne, jeżeli wykonuje się je zbyt często, zbyt intensywnie (niszczenie struktury gleby podczas deszczowania) lub dawki polewowe są zbyt duże. Ilość wody, która powinna być dostarczona w ciągu okresu wegetacyjnego, zależy od potrzeb wodnych roślin, planowanego plonu, ilości opadów i stanu uwilgotnienia gleby, a także od systemu nawadniania; wynosi ona od kilku do kilkunastu tys. m?/ha. Jednorazowe dostarczenie takiej ilości wody przekraczałoby maksymalną pojemność wodną czynnej warstwy gleby, dlatego normę dzieli się na dawki polewowe i dostarcza je w odpowiednich odstępach czasu, stosownie do potrzeb roślin. Nieodpowiednie nawadnianie może spowodować nadmierne uwilgotnienie gleby, a nawet doprowadzić do zabagnienia. Ujemną konsekwencją nawadniania jest zubożenie naturalnych zbiorników wody, wymywania składników pokarmowych (ługowanie) i zagrożenie chorobami przenoszonymi razem z wodą lub ściekami i skażenie gleb wodami niedostatecznie czystymi.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Irygacja_(rolnictwo)
O wodzie z kranu
Pierwszy mit - woda z kranu nie nadaje się do spożywania. Oczywiście, że się nadaje - MUSI spełniać wyśrubowane kryteria i normy, woda z kranu JEST WODĄ PITNĄ. A co bardziej interesujące - często ma lepszy skład (więcej minerałów) niż woda którą kupujemy. Co prawda to zależy od regionu Polski, z tego powodu trzeba sprawdzić skład naszej wody z krany i zrezygnować z kupowania tej w butelkach.
Drugi mit - woda mineralna to każda woda butelkowania. NIESTETY NIE. Większość wody butelkowanej ma bardzo małą ilość minerałów, są to tzw. wody źródlane. Jak pisałam wyżej - czasami woda z kranu ma lepszy skład. Woda mineralna zaczyna się od ok. 800 mg minerałów na litr. Warto sprawdzać etykiety.
Co to jest separator tłuszczu?
Separator (osadnik) ? urządzenie służące do oczyszczania ścieków przed wprowadzeniem ich do sieci kanalizacyjnej.
Separatory tłuszczu:
Zastosowanie:
Stosuje się je w restauracjach, barach, stołówkach, kuchniach, masarniach oraz w zakładach mięsnych i przetwórstwa spożywczego oraz wszędzie tam, gdzie występują ścieki technologiczne z zwiększonym stężeniem tłuszczów roślinnych i zwierzęcych.
Działanie:
Działanie separatora tłuszczu oparte jest na zjawisku grawitacji ? różnica gęstości sprawia, że ścieki zawierające ciężkie substancje opadają na dno, natomiast lekkie substancje, tj. oleje i tłuszcze zwierzęce flotują na powierzchnię wody. Z tego względu separator składa się z dwóch części (osobnych lub zintegrowanych zbiorników): osadnika i separatora właściwego.
Dobór:
Dobór wielkości urządzenia powinien bazować na jakości i ilości doprowadzanych ścieków, biorąc pod uwagę:
- maksymalny przepływ ścieków
- temperaturę ścieków
- gęstość tłuszczów i olejów podlegających separacji
- wpływ używanych środków wspomagających zmywanie
Szczegółowy opis doboru separatorów tłuszczu przedstawia norma PN-EN 1825.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Separator_(kanalizacja)